Εχθές το βράδυ
{που με σώζει}
Θα φτιάξουμε εκείνο το παλιόσπιτο πια,
{βάλε στη σκιά σου τούτο το παιδί}
θα πάρουμε κι ένα σκυλί να το πηγαίνουμε βόλτα, θα έχει 24ωρη παρέα αφού δουλεύουμε διαφορετικές ώρες,
θα έχουμε ξεχωριστά δωμάτια, ξεχωριστά PC,
{κείνο που με τρώει}
θα σου πάρω Playstation που σου αρέσει, το πρωί δεν θα μιλάμε άμα δεν έχουμε πιει καφέ και τσιγάρα (έτσι κι αλλιώς όταν θα φεύγεις εγώ θα κοιμάμαι),
{ποια Αγάπη;!!}
θα κόψουμε τα κολάρα που μασκαρεύονται σε τούρτες (πνίγουν ρε!),
{φίλους και εχθρούς στις φριχτές μου πλάτες}
θα πάρουμε γυναίκα για τις δουλειές (bingo!),
{αν δεν ντρέπεσαι να καθήσεις πίσω}
θα έχουμε παντού αναγνώριση κλήσης,
{τρύπια η αγάπη μας και δεν μας προστατεύει}
θα σου μαγειρεύω σάντουιτς, θα (ξανα)γίνουμε άνθρωποι.
Μ’ αγαπάς, ρε φιλαράκι; 😀
taxwmataxanw.wordpress.com 
Αχ ρε γειτονισσα, οταν εκανα κι εγω αυτη την ερωτηση μετα απο αυτα που απαριθμησες, μου απαντησε ΟΧΙ, γιατι δεν ειναι ετσι η αγαπη. Και φαντασου οτι εγω μαγειρευα κατι παραπανω απο σαντουιτς… 😉 Ειναι αυτο που θελεις ?
@ alagrecque μαλλον συμφωνει μαζι σου.
ο σαββοπουλος αν και με μικρη γραμματοσειρα, ακουγεται δυνατα.
YΓ. αυτο με το «γειτονοι» και «γειτοννισα» κ.λ.π. πολυ μου αρεσει τελικα. 🙂
@μουργος : λιγα κλικ μακρια ειμαστε ρε γειτονα…
(1) αφού είμαστε γείτονες. Και άμα χρειαστείτε κάτι μπείτε μέσα και φωνάξτε ακουουτε γειτοοονοιοιοι, κάποιοι από εμάς θα ακούσουμε οπωσδήποτε.
Και (2) δεν είναι ο Εκείνος, είναι φιλαράκι-φιλαράκι, αν και ο κάθε Εκείνος πρώτα Φιλαράκι είναι, αχμ τεσπα.
Πάντως -κατανοείτε- ως πονηρή πάπια τουλάχιστον τον πρώτο καιρό δεν θα μαγείρευα σαντουιτσάκια!!! Θα αγκάρευα τον alagrecque με μακροσκελή e-mail και πιες και πες με το χαρακτήρα που χει τι να φτιάξω κτλ.
(3) Η αλλαγή σπιτιού είναι ζωτικής σημασίας και δεν θα γίνει τόσο άμεσα, αλλά θα γίνει κάποια στιγμή.
Αυτάαα 😉
alagrecque από το (3) ναι!!!!
@ alagrecque, σωστα!
μονο που δεν μπορεις να ζητησεις λιγο καφε, λιγη ζαχαρη που ξεμεινες και τετοια !
ρε μούργο, μας ζήτησες εμάς καφέ και ζάχαρη και δεν στα δώσαμε; 👿
και πρώτα από όλα ως duck είμαι πολύ καλή στασ συμβουλάς, πχ μου λες δεν έχω καφέ, ρε γαμώτο, σου λέω, ααα, παιδί μου, να πας να πάρεις.
ή
Νύσταξα (ουααααχ), σου λέω να την πέσεις για ύπνο.
Και τέτοια.
Δοκίμασέ με, γείτονα!
Με τις τοσες επιλογες που εχει ο καθενας μας πρεπει πρωτα να σκεφτεις τι καφε θελεις… εσπρεσσο, φιλτρου, νες, ελληνικο, , ασε τη ζαχαρη, καστανη, απο ζαχαροκαλαμο, ασπρη κρυσταλλικη, για τα «τετοια» εκει να δεις πληθωρα… μεγαλα, μικρα, στρογγυλα κλπ…
Καλο σου βραδυ γειτονισσα…
alagrecque, ό,τι θέλει εγώ δεν θα σταθώ εμπόδιο, θα του πω, ναιιιι, να το πάρεις!
Καλό βράδυ
παπι, ειμαι πολυ ευκολος.
μονο ελληνικο-τουρκικο δηλ- καφε πινω.
μονο για βουτηγματα θα ενοχλω 😆
okayyyy, θα παίρνω ωραία, φρέσκα και μυρωδάτααα, α! να πούμε στον alagrecque συνταγές για μπισκιτσ 😉
τα macarons μου ειναι οτι πρεπει για τον καφε, γιατι τα αλλα τα καινουρια που ετοιμαζω δεν ταιριαζουν με τον ελληνοτουρκαραβικο καφε.
αμέ! αλαγκρέκ, αν δεν βαριέσαι έλα λίγο και από εδώ
http://dirtyjazz.wordpress.com έχει και ωραία σόνγκισ
παπάκι καλημέρα! Σε λίγο θα κερνάω κι εγώ καφεδάκι αχνιστό !!!
Βρε γειτόνοι… δε παίζω … 😦
Μπαίνω εδώ νωρίς το βράδυ και βλέπω μούγκα, μπαίνω στη λάσπη και με στελνετε στου dirty και σεις εδώ το ‘χετε ρίξει στη κουβέντα, πίνετε καφέδες… και δε μου λέτε και τίποτα.
Τεσπα… επειδή λείπετε όλοι, έφυγε και το ψυθιράκι, τα γράφω σε ένα χαρτί και το κολλάω με ζελοτέιπ στη πόρτα του ψυγείου…
Λοιπόοοοοοον…
Δεν ξέρω πως είναι τα φιλαράκια-φιλαράκια και αν εξελίσσονται, καθότι εγώ είμαι ένας ομελέτας-ομελέτας (και μένω στάσιμος). Ξέρω πως είναι τα φιλαράκια (σκέτο) και τι είναι η οικογένεια.
Οικογένεια, λοιπόν, δεν είναι ούτε τα παιδιά, ούτε τα στεφάνια, τα δαχτυλίδια και τα τοιάυτα, ούτε καν η ερώτική πράξη.
Οικογένεια είναι το να μένεις στο ίδιο σπίτι με τον άλλο. (τελεία)
Το να τον/την βλέπεις όταν ξυπνάει αχτένιστο, αξύριστο, απεριποίητο κλπ, να καταλαβαίνεις -όλο και περισσότερο, μέρα με τη μέρα το πως σκέφτεται, πως χαίρεται και πώς λυπάται -κι αυτός/αυτή για εσένα.
Αν αυτό που ονομάζεται καθημερινή ζωή {{ και το οποίο πολλές φορές το βρίσκεις βαρετό ή νομίζεις ότι σε πνίγει ή σε καταπιέζει ή δε σου αρέσει }} καταλάβεις ότι θα σου λείψει σε βαθμό τρέλας αν φύγει ή χαθεί ο άλλος, τότε αυτό που εσύ ΝΙΩΘΕΙΣ είναι αγάπη. Αν αυτό το νιώθει και ο άλλος/άλλη για σένα τότε η αγάπη δεν βρίσκεται στο χώρο της αίσθησης μόνο, αλλά ΥΠΑΡΧΕΙ.
Η οικογένεια και η αγάπη είναι άσχετα με τον έρωτα -φυσικά μπορούν και να συνυπάρχουν. Έρωτας είναι η επαφή. Ακόμα και με τα μάτια.
Και ο έρωτας περνάει και από το στομάχι.
Γιατί το να ετοιμάσεις ένα φαγητό (όχι να το βγείτε σε ένα σούπερ ντούπερ ουάου εστιατόριο) είναι μια τελετή κατά την οποία αυτό που πιάνεις με τα χέρια σου το βάζει ο άλλος μέσω του στόματός του στο σώμα του (πώς έλεγε το τραγούδι «να πιώ νερό κρυφά εκεί που θα πλυθείς»)…
Αυτά τα ολίγα από εμένα.
Φεύγω γιατί δε με κεράσατε ούτε ένα καφέ… 😛
… και θα πως και στους άλλους τι ρεμάλια είσαστε που δεν πλύνατε ούτε τα πιάτα! 😀
Καλημέρα.
απο σεφ σε σεφ … και τα πιατα πλυμμενα ειναι και τα ταπερακια και τα ταψια (ακομη κι η κατσαρολα με το rote grütze για το επομενο γλυκο).
Εχεις δικιο αυτο ειναι η οικογενεια. Τυχαινει να ειμαι ερωτευμενος αυτες τις μερες , αλλα χωρις οικογενεια (σαν το βιβλιο του Μαλο) και περιμενω πως και πως να μπω στην κουζινα και να ετοιμασω εκεινο το δειπνο που θα αναστησει καθε κρυφο ποθο… Γιατι toxamatoxasa και το θελω ξανα …
@ψιθυράκι, ελπίζω να μην είναι αργά για join, ελπίζω να μην είναι αργά για join, ελπίζω να μην είναι αργά για join!
@σεφμου, πρώτον, ο καφές ήταν χθεσινονυχτικός!
ντύο, εγώ φταίω που τα μπέρδεψα από τη χαρά μου. το ποστ ΔΕΝ είναι για τέτοιου είδους συγκατοίκηση που λες. Είναι για μια συγκατοίκηση με μια άλλη ξεπουπουλιασμένη πάπια! Είναι για ένα όνειρο να φτιαχτεί ένα σπίτι (αλήθειααα) και να ξεκουμπιστώ από εδώ, ξέρεις πόσο το θέ!
Οσο για την αγάπη και την οικογένεια που λες έτσι είναι ή μάλλον έτσι το νιώθω κι εγώ. Η αφοσίωση και η αγάπη θέλουν παπάκια (όχι εμένα, τέτοια —> @@@). Δεν μασάς παραμύθι για τη διαδρομή με τα ζιγκ ζαγκ που είναι μαγευτική. Καλή είναι και αυτή, αλλά και να τιμάς τον προορισμό καλύτερο. Και να τον παλεύεις όπως ξέρεις και μπορείς.
(Μισό, να πετάξω λίγο laspistasteria: Φακ Καβάφης.)
Έρωτας περνάει από στομάχι βέβαια!
Το παπί τελευταία δεν πνίγεται από κανέναν πάπιο. Μόνο από κάτι αστείες ιστορίες.
Σεφ 😀
alagrecque τι όμορφο!
Όμορφο καλοκαίρι, είδες; 😀 😀 😀
Κι εσύ έχεις ομορφύνει τελευταία, ε;
Ναι υπεροχο το φετινο καλοκαιρι…
Νιωθω σαν μαθητης…
Μου κοβεται η ανασα (οχι απο ασθμα)
Λυγιζουν γονατα (οχι απο κουραση)
Χτυπαει δυνατα η καρδια μου (οχι απο αρρυθμιες)
ΑΝ καταφερω και βρω ανταποκριση στον ερωτα που νιωθω θα ευτυχησω… πολυ φετος το καλοκαιρι. Και σενα σε βλεπω πολυ ομορφη τελευταια… 🙂 🙂 🙂
😉
@alagrecque:
Θα το ξαναβρείς. Και το δείπνο που σκέφτεσαι ίσως είναι το κλειδί…
@aa-duck:
Πώς με μπερδεύεις έτσι βρε e-ξαδέλφη…
@άπαντες : είστε μεγάλα ρεμάλια…φύγατε χωρίς μιά καληνύχτα και αφήσατε και τα τασάκια γεμάτα
μπήκα το πρωί στο παραμάγαζο και έζεχνε
σ.σ. μόνο ο σεφ ήντανε κύριος και τις καληνύχτες του τις έριξε και το ποτήρι του έβαλε τουλάχιστο στην κουζίνα
@εφμου, 😦 😦
@ dirty, τι λες μωρέ ντέρτι, εγώ πήγα απλώς στην κουζίνα για να πλύνω τη μαρμίτα – αν σου λείπει σήμερα είναι που έσκασε στο κεφάλι του μούργου – δεν ξέρω πώς
@ασιατικο παπι, εισαι σιγουρο οτι δεν εχεις την νοσο των πτηνων;
λεγε βρε τι σου εταξε ο ομελετας και με θρησκευτικη προσηλωση εκστρατευεις εναντιον μου 👿
οσο για τα της “ηλικιας”, θα ετοιμασω ποστ και θα κλεισω ολα τα στοματα (και τους οχετους) *
*η παρενθεση ειναι για τον -τρομαρα του!!!!- σεφ.
@ρε βρωμικε, τι στο διατανο, εμ βρεγμενος, εμ δαρμενος.
χθες ειπα πολυ ευγενικα τη νυχτα μου-με τσακισαν τα γαλακτομπουρεκα- και οτι ακουσε το μεσονυχτι απο τη φασαρια του μεσημεριου αλλο τοσο ακουσα και γω μια καληνυχτα.
ζητησα και το λογαριασμο, δεν εφαγα τιποτα-ουτε ξηρους καρπους δεν ειχες, σοβαρο μαγαζι!!!!-, λιγο ποτο ηπια, μουσικουλα ακουσα και την εκανα.
ο σεφ που ηρθε μετα και σου εκανε το παραμαγαζο μπουρδελο δεν λες κουβεντα
θελετε πολεμο;
θα τον εχετε!!!
ενα δεν ξερετε!
το ποσο θα το μετανοιωσετε που κανετε συμμαχο τον ομελετα (aka σεφ και για τους πολυ δικους του πηλιος-γουσης)
το αυγο του φιδιου εκτρεφετε και θα το λουστητε.
Ο ΑΝΕΝΔΟΤΟΣ ΑΡΧΙΣΕ!
@alagrecque, το περιμενα οτι θα ξεσπουσε πολεμος εναντιον μου.
τα ειχα δει τα μαυρα συννεφα.
καποιοι ειχαν ξεθαψει τα τομαχοουκ απο καιρο και περιμεναν στα σκοτεινα, τροχιζοντας τα, ενισχυσεις.
ηρθαν αλλα δεν θα περασουν καλα.
ταπερακια θα σου στειλω εγω.
ΠΟΣΑ ΚΙΒΩΤΙΑ; 😆
Τι είναι αυτός ο Πήλιος Γούσης την καταδίκη μου #@$@#$#$%, μισό γουγλ,
(Α χα! Μοιάζει με την ιστορία του Ephialtes και του Leonidas!!! Άμα το κάνουνε ταινία, θα μάθω καλύτερα)
Κι εγώ θα αρχίσω ΤΟΝ ΑΝΕΚΔΟΤΟ!!!
ακου λοιπόν: ήταν μια φορά Ενας και μετά πήγε άλλος ένας και έγιναν δύο!!!
ΧΑ!
προβλέπω να πέφτει φωτιά & τσεκούρι στο παραμάγαζο
για καλό και για κακο θα στείλω τα γυναικόπαιδα στο βουνό γιατί κατεβαίνει ο συμμορίτης μούργος με το κονσερβοκούτι
Αφού το θέλετε…
διπλά σχόλια (ευκαιρία για το 2x 0-100 σε 10′)
To πηλιος-γουσης πάρτο πίσω. Αν δεν κάνω λάθος ΕΣΥ μούργο είσαι από την ήπειρο, ΕΣΥ έχεις σχέση με το Σούλι και ΕΣΥ έφυγες άρον-άρον (γιατί άραγε;) από τα πάνω μέρη. Γιατί άραγε;…
Παπάκι, ο Πήλιος Γούσης ήταν ένας μούργος που το 1803 οδήγησε τον Αλή Πασά να κυκλώσει τους αδούλωτους Σουλιώτες.
Τον είδα ποιος είναι, εφ! Γι’ αυτό τον ξέρει αυτόοοοοσ. Επειδή ήταν προπάππος του προπάππου του παππού του!!!
(Μην το κρατήσουμε αυτό ΚΑΙ με τα διπλά σχόλια
)
θα φάμε φυλακή ΚΑΙ ξύλο!
τα άλλα τα κρατάμε όλα
To «φάμε» συντάσετε με το «alagrecque». Το φυλακή με το «πάμε» και το ξύλο με το «δώσουμε» 😉
ναι – α!!! 😉
τωρα καταλαβα απο που βγαινει το σεφ , ειναι συντμηση του θα ΣΕ Φαμε
Συνάδελφε… παρανόησες…
«Θα φάμε ΣΤΟΥ alagrecque»
όχι … «θα φάμε ΤΟΝ alagrecque»
(άκου θα σε φάμε…!! κανίβαλλοι…!!!! κανόνισε να δω αύριο στο blog σου «σεφ καπνιστός» … 😉 )
Ποιος θα πρωτοφαει αν κανουμε σεφ καπνιστο? ουτε να το σκεφτομαι δεν θελω…
Αυτόν που θα πρωτοφάει τον ξέρω. Τον έχω συγκατοικο στο blog…
Το αν θα προλάβει να δοκιμάσει δεύτερος δεν ξέρω…
Δεν πιστεύω να θέλεις να δοκιμάσεις κι εσύ ξαδελφούλα… 😥
back!
αχαχαχα αφού αυτόν θα τον κάνουμε Τσακί Γιαχνί!
αλ και εφ μπερδεμένοι (με τα υλικά), ποτέ μαγειρεμένοι!
Μα δεν τρώγεται με τίποτα!…
Να τον τσακί μέχρι σκόνης και να τον κάνουμε αλεύρι?
Και να μην τον φάμε, αλλά να τον δώσουμε δώρο σε οχτρούς!
😆 😆 😆
θα φτερνίζεται το καψερό
(μήπως στη φρυγανιά του να βουτούσαμε σνίτσελ που μου αρέσει;;;; )
το σνιτσελ γινεται πολυ ωραιο με φρυγανια τριμμενη απο σικαλισιο ψωμι, ανακατεμενο με σιμιγδαλι και ραντισμενο με μερικες σταγονες λαδιου τρουφας ή ελαιολαδου με εσπεριδοειδη
Αληθεια τι εγινε με το γαλοπουλο?
δεν το έφτιαξα ακόμη τελικά, θα σε ενημερώσω άμεσα μόλις το δοκιμάσω όπως τότε με τον σολομό και τη μακαρονάδα 😉
#λάδι τρούφας δεν έχω χρησιμοποιήσει ποτέ! Αλλά φαντάζομαι…
εχει εντονη γευση και μυρωδια, ειτε το αγαπας ειτε το σιχαινεσαι. Προσωπικα το θεωρω απιστευτη ανακαλυψη που την πουλανε δυστυχως πανακριβα οι εδωδιμοι ντελικατεργαρηδες. Να φανταστεις οτι εδω πουλιεται το μπουκαλακι με τα 50 ml. 10 ευρω και στο Παρισι αγοραζω τα 250 ml με 4 ευρω!!!!!!!!!! ευτυχως ταξιδευω συχνα εκει κι ετσι εφοδιαζομαι. Ομως αν το δοκιμασεις και σου αρεσει , θα δεις να μεταμορφωνονται γευστικα ακομα κι οι πιο απλες και αδιαφορες γευεσεις.
Είμαι σίγουρη ότι θα μου αρέσει…
Μερικές τιμές είναι πολύ εξωφρενικές alagrecque.
Είδα αυτό που είπες για κεράσια 8 ευρώ και θέλω να σου πω πως τα έχω δει μέχρι 9,5 και μάλιστα σε γνωστό σούπερ που υποτίθεται ότι έχει τεράστια κατανάλωση, υποθέτω κάνει εξίσου μεγάλες προμήθειες, οπότε υποθέτω θα μπορούσε να φροντίσει για κάτι καλύτερο… κρίμα…
Εμένα τώρα γιατί το να έχεις παιδιά και να συζείς με γυναίκα και όλα αυτά μου φαίνεται σαν να πηγαίνεις μονίμως στην φρουρα »όπλο, κράνος, εξάρτηση» και έτσι…?
Καληνύχτες!
γιατί μπορεί 1) έτσι να είσαι Εσύ και στην επιλογή εγώ βαράω προσοχή
ή
2) να μην έτυχε εκείνο το τζιζ που να σε κάνει να πιστέψεις ότι η αγάπη δεν είναι φυλακή.
Πάντως σας παρακαλώ όλους να κοιτάξετε το Update 😛
((((((((((((((((((((παπίμου)))))))))))))))))))) :*******
γύρισες 🙂