Υπάρχει ένας τρόπος να δεις όλα τα παραμύθια ανάποδα, έτσι λοιπόν η χελώνα δεν υπάρχει περίπτωση να κέρδισε ποτέ τον λαγό, το κοριτσάκι με τα σπίρτα θα έπρεπε να είχε σνιφάρει κατιτίς για να νιώθει τόση θαλπωρή και ζέστη με ένα σπίρτο, η σταχτοπούτα ήταν απλώς ένα κακομαθημένο πλουσιόπαιδο που δεν άφησε τον χήρο πατέρα να χαρεί με τη δεύτερη σύζυγό του, η Κάντι-Κάντι ήταν ένα τσουλάκι το οποίο ανάμεσα στον ρομαντικό και στον χαρντ ροκ διάλεξε τελικά τον λεφτά, όσο για τα τρία γουρουνάκια τα ‘θελε ο τροφαντούλης πισινøøλης τους να δαγκωθεί από τον λύκο με τόση τοξίνη που μάζευαν πάνω του.
Ο λύκος.
Αχ, αυτός ο παρεξηγημένος λύκος.
Αυτός μου θυμίζει το πιο αγαπημένο μου από όλα.
Την Κοκκινοσκουφίτσα.
«Αααααααργκ, χλαπ, χλαπ» της έκανε όταν πρωτοσυναντήθηκαν στο δάσος. Και μετά σιωπή. Και μετά το τέρμα (κλεμμένο ντε, ΟΚ). Η φίλη μας παρέσυρε τον Λυκάκο που γούσταρε στη φωλιά της γιαγιάς της, όπου ο χαζός ξανθιά κυνηγός τον πυροβόλησε. Πολύ χαρτί, ο κυνηγός. Η Κοκκινό παίζουσα την αθώα και απροστάτευτη διάλεξε τον κυνηγό-αρχέτυπο του χωριού για Μόνιμο. Είχε και τη συνδρομή της γιαγιάς και του άγνωστου στο πλατύ κοινό σογιού της σε αυτό που στην κοινή νοτιομεσογειακή ονομάζουμε «λουκέτο-σε περνάω-μανίτσα». Η Κοκκινό συχνά σκεφτόταν τον Λυκάκο και το Wild Wild Sex που είχαν απολαύσει μια νύχτα πριν τον δώσει στη γιαγιά και στον κυνηγό με τη Montblanc καραμπίνα. Pauvre Κοκκινό. Τίποτε δεν στάθηκε ικανό να αντικαταστήσει εκείνη τη νύχτα, εκείνο το πάθος. Ούτε τα ταξίδια ούτε τα λεφτά ούτε το τεράστιο σπίτι ούτε οι φιλανθρωπίες. Ο κυνηγός ήταν χλιαρός και βλαχάκος. Από την άλλη, ο Λυκάκος, μόνος, λοβοτομημένος και ντροπιασμένος από τον πυροβολισμό είχε λουφάξει σε ένα λούνα παρκ. Εκείνη πήγαινε συχνά και τον έβγαζε βόλτα με το Prada λουράκι και το Marc Jacobs φιογκάκι στην ουρά. Οσο τον έβλεπε άπραγο τόσο ξίνιζε. Οσο την έβλεπε να υπάρχει ακόμη τόσο περισσότερο βυθιζόταν στη σιωπή. Τα χρόνια περνούσαν, τα χρόνια γερνούσαν. Βαρεμάρες και τα λοιπά.
Συμπέρασμα: Μην τον αφαλατώσεις όταν είναι μικρός γιατί θα νευριάζεις όταν γίνει μεγάλος.
Έτσι λοιπόν, όλα τα παραμύθια μπορείς να τα διαβάσεις ανάποδα, όπου και να είσαι. Αρκεί να μην έχεις προσβληθεί από την ενηλικίωση, τα must και τη χρηστή λογική.
taxwmataxanw.wordpress.com 
Στον «Αστερίξ» πως ακριβώς επαληθεύεται η άποψή σου;
Έχει πλάκα σε κάθε περίπτωση…
demon, δεν θέλω να χαλάσω τα παραμύθια.
Η διαστροφή μου σταματάει στην Κοκκινοσκουφίτσα, rien ne va plus 😆
Ε οχι και τον Asterix!!! Ούτε τον Σνούπι!!!
(Aσε που μπαινοβγαίνει ο Ιντεφίξ καθημερινά εδώ μέσα!!! Αν μας πιάσει στα δόντια του!!!)
εμπνευσμένο ποστ δεν λέω 🙂
Χαχα… πλάκα είχε παπάκι… Η χιονάτη???? πως διαβάζεται ανάποδα?? 😳
Παπάκι μου καλημέρα!
Υπάρχει Το μεγάλο βιβλίο του κακού Λύκου – αγαπημένο και των δυο «δικών» μου λύκων! 😉 Έχει διάφορες εκδοχές των παραμυθιών με λύκους, πότε από την καλή και πότε από την κακή πλευρά.
και επίσης, τα τρία μικρά λυκάκια, του Ε.Τριβιζά – τα τρία γουρουνάκια ανάποδα, υπέροχο και λατρεμένο.
(Είναι περίεργο, αλλά σχεδόν πάντα τα παραμύθια «ανάποδα» τα διάβαζα)
***Χρόνια πολλά στο μικρό Νικόλα! 🙂
Φιλάκια
@ Καλημέρα κορίτσια! Πρωινά σήμερα όλα εεε; 😀 😀 😀
@ Daisy, θα συμπληρώσω το σχόλιό σου: αλλά έχεις κοιταχτεί καθόλου τελευταία; 😆 aa-duck: εεεεμ όχι και είχα και λίγο πυρετο χθεσ! καλημέρααα 😀
@ Θα σου πω για τη Χιονάτη, laxanaki μου, όταν θα πάω στη δουλειά! 😉 καλημέρεεεσ
@ Natassakiii, με προλαααβααανε δηλαδηηη! Θα ψάξω για Τα Τρία Μικρά Λυκάκια, έχω να πάρω από το βιβλιοπωλείο μέρες που έρχονται ουουουου πολλά! Ωραίο είναι το ανάποδο μερικές φορές 😉
Φιλάκια πολλά σε όλα τα μικράκια σας και ευχαριστώ για τις ευχές για τον e-sony μου 😀 😀
{{{{{***}}}}}}}}
ένας λύκος μια φορά κι ένα καιρό
ζούσε
δεν
κρυβόταν από τον ήλιο
Φοβότανε
κι έκλαιγε μόνο στο βραδυνό φεγγάρι
Ουρλιάζε
σε κάθε μικρότερο ζωάκι που έβλεπε
Δινόταν
να παλεύει, να σκοτώνει, να ξεσκίζει
το είχε! :Ρ
δεν
το αγάπησε
νεραιδάκι του δάσους
μόλις το είδε…
λύκε λύκε μου καλέ μου
λύκε λύκε είσαι εδώ;
βγαίνω απ’τα ονειρά σου
και σε κυνηγώ
κάπως έτσι δεν πάει το τραγουδάκι της Αρλέττας?
εγώ τους λατρεύω τους Λύκους -και η κοκκινό ήταν μια χαζοξενέρωτη κότα!
(και μη μου τον Αστερίξ τάραττε, λέω, σας είδα! 😉 )
Να το!
Ο ΛΥΚΟΣ
Είναι δώδεκα η ώρα
Είν’ η ώρα των τρελών
Κάπου θα σε συναντήσω
Κάπου θα σε βρω
Στα κελιά τους οι ανθρώποι
ύπνο κάνουν ελαφρό
Ειν΄ ελεύθεροι οι δρόμοι
για κυνηγητό
Είναι δώδεκα η ώρα
Είν’ ώρα των τρελών
βραχνό γέλιο αν ακούσεις
κλείσε το ρολό
Λύκε -λύκε μου καλέ μου
Λύκε -λύκε μου είσ’ εδώ
Βγαίνω από τη φωλιά μου
και σε κυνηγώ
Λύκε -λύκε μου καλέ μου
Λύκε -λύκε μου είσ’ εδώ
Είσαι η μόνη μου ελπίδα
Και σ’ ακολουθώ
Όμορφο μου προβατάκι
Τι γυρεύεις μες το δρόμο
Είμαστε’ όλοι μπερδεμένοι
Στο δικό του νόμο
Δόντια βγάζουνε τα αστέρια
Νύχια φύτρωσαν στους δρόμους
Ξέφρενη η νύχτα παίζει
κλέφτες κι αστυνόμους
Όταν πέφτει το σκοτάδι
Βγαίνει ο λύκος στην πλατεία
Στη χαμένη πολιτεία
Και ζητά τροφή
Κλειδωμένα είναι τα αρνάκια
Ζαχαρένιο το κλειδί
Κάτι απόμερα παγκάκια
Θάμνοι και σιωπή
Λύκε – λύκε μου καλέ μου
Λύκε- λύκε είσαι εκεί
Είν η άγρια πλευρά σου
που με συγκινεί
από εδώ:
http://giatinarleta.blogspot.com/2006/09/blog-post_115824495198946403.html
Ρούνυ Ρούνυ..το ύπουλο κακό γουρουνι κα τα τρία λυκάκια…Το έχεις διαβάσει;;; Πολυ καλό λέμε!
TEI ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ ΣΔΟ ….ΜΗΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ?
α! ξέχασα να πω ότι και το δικό μου σχόλια διαβάζεται και ανάποδα (στη κυριολεξία) 😐
Μπιτ για μπιτ βλαμμένο η κοκκινοσκουφίτσα…..γουστάρουμε τρία γουρουνάκια…άντε και τα 7 κατσικάκια…
Απο μια αλλη οπτικη γωνια το παραμυθι σαν λeμε… Πολυ καλο ποστ aa-duck.Kαλησπερα !!!
Μια και μιλάτε για λύκους, να βάλω άλλο ένα λιθαράκι-παραμυθάκι:
«Ο λύκος ξαναγύρισε» (εκδόσεις Παπαδόπουλος)…
…όπου οι εφημερίδες προαναναγγέλουν την επιστροφή του κακού λύκου και στο σπίτι του κυρ Κούνελου μαζεύονται τα τρία γουρουνάκια, η κατσίκα με τα εφτά κατσικάκια, το μικρό αρνάκι, ο Πέτρος και η Κοκκινοσκουφίτσα.
Τελικά έρχεται και ο λύκος και τον βάζουν να τους πει ιστορίες με κακούς λύκους γύρω από το τραπέζι.
Σεξ δεν έχει, αλλά έχει ωραία εικονογράφηση και καλό φαϊ.
@ laxanaki, σου χρωστάω ακόμη τη χιονάτη, ε; την έχω σκεφτεί κάπως 😳 αλλά έχω σκτμπλέξει η στη δουλειά η μίντιουμ (δηλ. ούτε junior ούτε senior, αίσχος! 👿 )
@ Σεφ! :’) Μι λοβ γιου! Πάρα πάρα πάρα πάρα πολύ όμορφο :’) :******
@ Krotkie, προνόησα ήδη για τον Αστερίξ. Φυσικά και αυτή ήταν ένα ηλίθιο, για να μη πω μια χαζοχμμμ δε λεω :X Με τον λύκο, μια ζωή, λέμε!!! Και τέλειο το τραγούδι της Αρλέτας, φυικά! Εξαιρετική η μουσική επένδυση του ποστακίου τούτου 😉
@ Manos S., ώστε έχετε την ίδια άποψε οικογενειιιακώωωσ! Αυτό ήταν, ετελείωσε. Θα το πάρω!
se-li-ni! oooohhh myyyy gooood (janis)! Με βρήκες! Θα σε βρω. 😀 😀 😀 😀 😀 😀 😀 😀 😀 😀 😀 😀 😀 😀 😀 😀 😀 😀 😀 😀 😀 😀 – πόσο μικρός είναι ο κωζμωσ πόσο μεγάλο ειναι το ιντερνετ
κου του λου!
αγααααπη μουουου!
@ roomie, μα τι κυριολεξία, χριστέ μου, δηλαδή 😀
@ moonchild, σύμφωνα, με βάσιμες πληροφορίες και Τα Τρία Λυκάκια, και να μου υποσχεθείς, τώρα που έχεις κοριτσάκι, ότι δεν θα το πήξεις στις κοκκινοσκουφίτσες χιχι, αν και δεν μου φαίνεσαι τέτοιος τύπος βεβαίως 😉
@ Donald, από την οπτική του κοψ@@@ισμού 😳 Σ’ευχαριστώ 😀
@ Αντανάκλαση, ιστορία με πολλά λυκάκια! Σαν να λέμε story of our dreams!
Αυτά είναι τώρα! 😀
παπι, φοβερο!!
εγω παντα ΕΤΣΙ διαβαζα τα παραμυθια.
ετσι και χειροτερα!! 😀
αν σου πω παραδειγματα, θα πρεπει να βαλεις ΧΧΧ στο μπλογκ σου 😆
ολα αυτα τα ψυχασθενικα παραμυθια με αρωωσταιναν οπως ηταν.
ολα χρηζουν ψυχαναλυσης!
και εσύ Μούργο χρήζεις, αλλά αρνείσαι!
@ μούργο, εν πρώτοις συμφωνώ, ήθελα να γράψω και για μια Χιονάτη… ασύστολη, αλλά δεν βρήκα χρόνο! Έτσι, για το λαχανάκι, ρε γαμώτο 😳
@ κροτ-μούργος 1-0 (once more) 😆
Τέλειο!! :))) Κανένα πρόβλημα δεν έχω με το λύκο – άλλωστε, έχουμε κι ένα φίλο δίπλα, το Θοδωρή, που ανατρέπει κάθε προκατάληψη και κάθε προκατ εικόνα «λύκου» 🙂 Είσαι ένα απίθανο μικρό αδελφάκι, λαβ γιου!
Τη Ματωμένη Κάμαρα (The Bloody Chamber) της Αντζελα Κάρτερ την χεις διαβάσει; Αν όχι το προτείνω…προσφέρει απολαυστικές εναλλακτικές εκδοχές κλασσικών παραμυθιών, ανάμεσα τους και η κοκκινοσκουφίτσα
@ thalassaki μου, λατρεμένα τα λυκάκια, ακριβώς. Άλλωστε είναι και πρώτα ξαδερφάκια με τα σκυλάκια, άααλλη αγάπη κι αυτή. Θοδωρή, ξέρω βεβαίως, έχω διαβάσει και έχω δει και βιντεάκι από τη Σκοτία 😀
λοβ γιουου
@ ALm, σ’ ευχαριστώ πολύ, θα το έχω υπόψη μου, κάτι μου λέει πως το βιβλίο που λες είναι πολύ του τύπου μου. Χρατς στο κλασικό; Γιεσ!
Από πού είναι η φωτογραφία σου της Κοκκινοσκουφίτσας. Καλή έκδοση φαίνεται, ψάχνω να τη βρω!!
Λένα, αν θυμάμαι καλά, τη φωτογραφία την είχα κλέψει από ένα πανέμορφο γαλλικό μπλογκ του οποίου έχω ξεχάσει τη διεύθυνση 😳