Στη σελίδα 123 θα πω κι ένα τραγούδι

Πρώτη από το τέλος στη σειρά με τα παιχνίδια στα μπλόγκισ και οπωσδήποτε αναποδιασμένη, ήθελα αρχικά να πάρω μέρος σ’ ένα παιχνίδι που ΔΕΝ με κάλεσαν. Μάλιστα, ενώ οι πάντα γενναιόδωροι Natass+Aki με είχαν ήδη καλέσει στο πασίγνωστο πλέον «Βούτα το βιβλίο που βρίσκεται δίπλα σου και τράβα στη σελίδα 123 και διάβασε δυνατά και καθαρά!», γεγονός που με ευχαρίστησε όχι απλώς… τα μάλλα, αλλά μέχρι τον ουρανό διότι θεώρησα ότι είναι το καλύτερο μπλογκοπαίχνιδο από τότε που ήρθα στον μάταιο τούτο κόσμο (των μπλογκζζζ), εγώ κωλυσιεργούσα! Ναι! Και μέχρι να ξεκουνηθώ και να αντιγράψω τον pauvre Roland έσκασε κι άλλο παιχνίδι, το λιγότερο γνωστό μεν, εξαιρετικά γλυκό δε, «Πες σ’ αγαπώ μ’ ένα τραγούδι»… Φυσικά και δεν με κάλεσαν και πολύ καλά μου έκαναν, εφόσον δεν είχα ανταποκριθεί σε προηγούμενα καλέσματα – και όχι μόνο! Εν τούτοις μάζεψα όση ντροπή και θράσος είχα περίσσευμα, πήγα κάτω από τη Νατάσσα, στα σχόλιά της, και σαν άλλο σπασικλάκι τέντωσα χέρι και δάχτυλο και άρχισα να φωνάζω: «Κυρία, κυρία, κυρία κι εγώ θέλω, κι εγώ θέλω, κι εγώ θέλω να παίξω!».

Και παίζω!

Νομίζω «Σ’ αγαπώ» θα ήθελα να πω με αυτό το τραγούδι της Μαρινέλλας…

Marinella – Sagapo.mp3

«Σ’ αγαπώ όπως η μάνα το παιδί, όπως η φλόγα το δαδί,

όπως ο γέρος τη ζωή που τον αφήνει,

Σ’ αγαπώ όπως η άβυσσος το φως, όπως τα όνειρα ο φτωχός

κι ο κουρασμένος στρατιώτης την ειρήνη…

Δεν έχω τίποτ’ άλλο, είμαι μια φωνή,

είμαι δυο χέρια αδειανά που σε τυλίγουν,

μα σ’ αγαπώ και κοίτα ανοίγουν οι ουρανοί,

οι ουρανοί που τόσο δύσκολα ανοίγουν…

Σε ζητώ όπως το χώμα τη βροχή, όπως το γέλιο η ψυχή

κι οι οδοιπόροι τα βαθύσκιωτα πλατάνια

Σε ζητώ όπως το χιόνι τη φωτιά, ο πονεμένος τη γιατρειά,

και η μεγάλη αμαρτία τη μετάνοια»

[…]

Μουσική: Κώστας Χατζής – Στίχοι: Σώτια Τσώτου, aa-duck(!)

 

 

 

(μπλιπ)

~

 

Πάμε τώρα στη Σελίδα 123…

Διαβάζω και αφήνω, αφήνω και ξαναρχίζω, εδώ και καιρό, μεταξύ άλλων, τα «Απόσματα του ερωτικού λόγου» του Ρολάν Μπαρτ – στα ελληνικά από τις εκδόσεις Κάκτος.

 

 

 

εξώφυλλο γαλλικής έκδοσης, Roland Barthes, «Fragments d' un discours amoureux»

Σελ. 123, κεφ. «Μέσα στη στοργική θαλπωρή της αγκαλιάς σου»

1. Εκτός από τη συνουσία (οπότε πηγαίνει κατά διαβόλου το φαντασιακό), υπάρχει κι αυτή η άλλη περίπτυξη που είναι ένας ακίνητος εναγκαλισμός: είμαστε μαγεμένοι, γητεμένοι, είμαστε στον ύπνο χωρίς να κοιμόμαστε, είμαστε μέσα στην παιδική ηδονή της αποκοίμησης, είναι η στιγμή που λέγονται οι ιστορίες, η στιγμή της φωνής που έρχεται να με καθηλώσει, να με αποσβολώσει, είναι η επιστροφή στη μητέρα («μέσα στη στοργική θαλπωρή της αγκαλιάς σου», λέει ένα ποίημα που μελοποίησε ο Ντυπάρκ). Τη στιγμή αυτή της επανερχόμενης αιμομιξίας όλα αναστέλλονται: ο χρόνος, ο νόμος, η απαγόρευση. Τίποτε δεν εξαντλείται, τίποτε δεν επιζητείται, όλες οι επιθυμίες καταργούνται γιατί φαίνεται να έχουν οριστικά εκπληρωθεί.

~

Αυτό το βιβλίο λοιπόν με έχει κάνει τρελή. Κατ’ αρχάς το έψαχνα περίπου δύο χρόνια και δεν το έβρισκα πουθενά, «έχει εξαντληθεί» άκουγα απ’ όλους. Κάποια στιγμή σκέφτηκα να το αναζητήσω στο fnac όπου ευτυχώς το βρήκα. Άρχισα να το διαβάζω με μανία, αλλά και να το εκσφενδονίζω σε διάφορα σημεία του δωματίου «και ποιος είσαι συ, ρε φιλάρα, που θα μου απομυθοποιήσεις τα πάντα;». Διάβαζα ένα «Χάρι Πότερ» στο ενδιάμεσο. Ξανάνοιγα τον Μπαρτ, τα σχόλιά του, τα σχόλια πάνω σε άλλων τα γραπτά, τις εκπλήξεις για τα εντελώς κοινά σε όλες τις ερωτικές ιστορίες: Είναι, σου λέει ο διανοητής, πάρα πάρα πολλοί εκείνοι που στην ανάλογη κατάσταση παραληρούν «εγώ είναι ένας άλλος», που γράφουν αγαπομέιλ, άντε ερωτικές επιστολές αφού όλα αυτά γράφτηκαν τη δεκαετία του ’70, γεμάτα κωδικούς που αποκρυπτογραφεί μόνο ο παραλήπτης, είναι κι άλλοι τόσοι που πέφτουν στην εσχάτη των απελπισιών για διάφορες μικρές καθυστερήσεις, αναβολές, λοξές ματιές που μπερδεύονται στη μετάδοση.

Μετά από λίγο είχα πάλι τα ίδια συμπτώματα «την αποδόμησή σου, γαμX, σιχαμογάλλε!». Επαιρνα δυο Αυγούστους πες-τα-εσύ-χαρισματικό-κακιασμένο-παλικάρι-μου Κορτώ, στο ενδιάμεσο μισή Σώτη και οπωσδήποτε το κολάζ από το Greek Erotica της Ειρήνης Χειρδάρη στη «Lifo». Και μετά άντε πάλι προς τον Ρολάν τραβά.

Ε, τώρα, μεταξύ ημών και του μπλογκοθεού του υπευθύνου κατά το νόμο που μας προστατεύει, εκτός από τον μεστό λόγο του Μπαρτ, από τη συμπυκνωμένη αλήθεια σε προτάσεις των 500mg που μου πέφτει λίγο βαριά τα βράδια, μου φταίει η μετάφραση και η μη επιμέλεια/διόρθωση (ΟΚ, μόνο εγώ κουράζομαι από την παλαβή στίξη με τα άπειρα κενά και άνω κάτω τέλεια, άνω κάτω τέλεια, άνω κάτω τέλεια μέχρι και δέκα φορές στη σειρά;) και (πιθανόν) μου φταίει και ο κακός μου ο καιρός! Ίσως κάποια μέρα να το τελειώσω, ίσως βρω το κουράγιο να το διαβάσω στο πρωτότυπο, αν και τα γαλλικά μου είναι πλέον για …

 

 

 

 

~

Τελειώνοντας, θα ήθελα να περάσω τη σκυτάλη για μπλογκοπαιχνίδινγκ στον αγαπημένο μου συγκάτοικο Σεφ. Εφ μου, θέλεις να παίξεις στο παιχνίδι με τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα (σου); Σε καλώ! 😉

Για το παιχνίδι «Πιάσε το βιβλίο που βρίσκεται πιο κοντά σου, πήγαινε στη σελίδα 123 και πες μας τι λένε η 5η, 6η και η 7η πρόταση», μήπως θα ήθελαν να παίξουν το μικρούλι πι!, η ALm, η Ada μη με Ftys, ο Αγνοούμενος του Γαβρά-jazz ντέρτησ, το rodi αν τύχει και μας βλέπει ακόμη, η newbie Kleopatrakleo η οποία μάλιστα έχει ανεβάσει μερικά πολύ ενδιαφέροντα e-books (για ρίξτε μια ματιά ΕΔΩ)

 

Επίσης, Krotkie, Σεφ, μικρούλι πι!, laxanaki, Νησοδέσποινα, παλιοAda μη Ftyns λέμε, και εσύ πάντα ενημερωμένο Α, μπα? με ποιο τραγούδι θα λέγατε «σ’ αγαπώ»;

Οι κανόνες είναι ότι δεν υπάρχουν κανόνες για τα παιχνίδια – λέω εγώ!

Πάμε!

Advertisement