Madonna live [ούαούα*] in Athens 2008

Πότε είσαι αρκετά μεγάλος για να μη θες άλλη pop;

Δεν ξέρω.

Ξέρω όμως ότι χθες έφτασα με ένα κρυφό όνειρο στο ΟΑΚΑ! Θα με πλησίαζε κάποιος, θα με κοιτούσε στα μάτια με αγωνία («Μήπως έχετε ένα εισιτήριο; Δίνω όσο όσο»), εγώ θα έκανα πως το σκεφτόμουν λίγο («Αααμ… μισό να το σκεφτώ), μετά (εννοείται) θα το αποφάσιζα (σε ένα sec), εγώ θα έφευγα με ένα διχίλιαρο καυτό στην τσέπη, εκείνος θα έμπαινε μέσα, εγώ θα έκλεινα την επομένη τραπέζι στη «Σπονδή», εκείνος θα άκουγε (ναι, θα άκουγε) τη συναυλία, θα με σιχτίριζε τόσο πολύ όλο το βράδυ, κι εγώ στη «Σπονδή» μπορεί να κατάπινα και κανένα κόκαλο, πρήζονται και στα καλά καθουμένα οι αδένες μου τώρα τελευταία από δεξί αφτί μέχρι λαιμό, πάρε με κάτω. Όποτε έτσι ο αστικός μύθος για τα εισιτήρια στη μαύρη θα επιβεβαιωνόταν και ο κόσμος θα γινόταν κατά τι ελαφρύτερος.

Δεν έγινε έτσι όμως.

[ούαούα*]

Και μπήκαμε μέσα…

Facts + fucks

1) Οι διοργανωτές συναυλιών όταν λένε Arena Pitch Bου, εννοούν Fuck you Bitch Βου είδους

(που θέλεις και να βλέπεις με 80 ευρώ). FUCK!

[ούαούα*]

2) Το πρόβλημα δεν είναι το πόσο κοντός είσαι, το πρόβλημα είναι πόσα χιλιόμετρα μακριά είσαι από τη σκηνή ή μάλλον το πόσα χιλιόμετρα μακριά έχει αποφασίσει να σου κάτσει η ίδια η σκηνή. Άτιμο πράμα το σανίδι! FUCK!

3) Η αγαπημένη μου άγνωστη Madonnaσ fan στη συναυλία ήταν η…

ευτυχώσ δεν έβρεξε κιόλασ στησ Μαντόνασ! FACT!

4) Σιγά μην έβλεπαν και οι πισινοί μας, αυτοί που κάθονταν μεν, άλλο ένα χιλιόμετρο πιο πίσω δε – FACT!

5) Ο ήχος όμως, ααα ο ήχος, ήταν ένα ρομαντικό συνονθύλευμα που διαλυόταν στον αέρα. Τεχνικός δεν είμαι, μουσικός δεν είμαι, αλλά ούτε και εντελώς άμουσος μλκσ – FUCK

[ούαούα*]

6) Ευτυχώς που υπήρχαν τα videowall, δε λέω. Αλλά τότε, αγαπημένοι σκηνοθετοτέτοιοι, διοργανωτές, υπεύθυνοι γουατέβα, αυτό δεν το λέμε συναυλία, αλλά YouTube σε μεγάλη οθόνη – FACT

7) H Madonna, εντούτοις, ήταν και είναι μια θεά, που λένε και οι φίλοι της. Πρώτα απ’ όλα, εξαιρετική επαγγελματίας, εμφανίστηκε ακριβώς στην ώρα της, τραγούδησε και χόρεψε αδιάκοπα, σχεδόν για δύο ολόκληρες ώρες. Στο videowall, τουλάχιστον, μου φαινόταν πανέμορφη, όχι γεμάτη ενέργεια, ξεχειλισμένη ενέργεια, και φυσικά ξέρει πώς να διαχειρίζεται ένα σόου. Τα τραγούδια της, καλά. Τα καινούργια όχι και τόσο. Παραείναι σκληρή -έως και αδιάφορη- αυτή η καραμέλα για να την καταπιείς – FACT

[ούαούα*]

8) Τι κορμί, Χρι-στέ-μου – and that’s a fucking fact

9) (άσχετο) Είναι ωραίο να κάνεις νέος παιδιά γιατί εκτός από αγάπη, που θα τους δώσεις έτσι κι αλλιώς, έχεις και πολλή ενέργεια 😀 Να, αυτό το ροζ κοριτσάκι

χόρευε στους ώμους του μπαμπά του σχεδόν σε όλη τη διάρκεια της συναυλίας 🙂

10) Αυτό το μαμημένο το ούαούα, αυτό τo μαμήδι που θα μου κολλήσει για καμιά βδομάδα το λιγότερο, που είναι το τελευταίο εύρημα τησ προκομμένησ τησ Μαντάνασ, και μας προέτρεπε συνέχεια να το επαναλαμβάνουμε δεν είναι δικό τησ! Άμα είχες μάνα ντίσκο-ερ, δεν είναι και δύσκολο να το θυμηθείς. Ιδού και το βιντεάκι:

Και τώρα, Χριστέ μου, αξίωσε με να δω και τον Robbie και την Amy, και μετά

ας συνταξιοδοτηθώ (από τέτοιου είδους συναυλίες εννοώ, γιατί απ’ τ’ άλλο… ΟΥΑΟΥΑ)

Advertisement

Μι : όπως Μάρθα όπως Μάσκες

Ξεκίνησες να βρεις το Βαγγέλη σου. Θα σε περιμένει στην ίδια γειτονιά με τη Κική και το Γιώργο. Η ζωή πίσω πιο πικρή μπερδεμένη φτωχή άδικη ψεύτικη. Ελπίδα; ίσως εσύ ξέρεις αν υπάρχει.

Καλό δρόμο Μαρθάκι.

— —

σίδερα κοτρόνια βρέχει ο ουρανός
βρόντα το ταμπούρλο σου αρκουδιάρη
προκοπή δεν έχω κι είμαι μοναχός
ξενύχτι – γλέντι
πελώριο αχόρταγο θεριό
με ρούφηξε της πόλης το ποτάμι

φύσηξ’ αγέρι και βροχή
κι εγώ γυρίζω σαν τσακάλι
φουρτουνιασμένη στείρα μου πηγή
αόρατε μαύρε καβαλάρη
μαύρη μου ψυχή
λαβύρινθο και πόρτα μυστική
σκάβω στο χώμα σαν σκαθάρι

άσχημη μάλλον διάλεξα εποχή
μες στο κενό και μες στη ζάλη
μάσκες πουλάνε στο παζάρι

το δρόμο αφήνω – χάνομαι στα στενά
παρέα μ’ ένα σκουπιδιάρη
κίτρινα μάτια
στόματα φαρδιά
τίποτα δεν πήρατε χαμπάρι …

κόκκινο θολό φεγγάρι…

διαβάζω, τραγουδώ και αμαρτάνω θανάσιμα

Τρία παιχνίδια σε ένα πόστ… τα είχα ετοιμάσει από παλιά αλλά …αλλά, αλλά τεσπα τα δίνω σήμερις. Ελπίζω να τα δείτε με τον νέο Firefox 3.

FAQ:
Ερ.: Πώς και μας θυμήθηκες;
Απ.: Μα, ποτέ δεν σας ξέχασα 😕

Ερ.: Και γιατί τα πόσταρες σήμερα και όλα μαζί;
Απ.: Αφού δεν είχα χρόνο να τα φτιάξω ένα ένα και να γράψω δυο λέξεις παραπάνω ή να ανεβάσω κάποια φωτό μου που να ταιριάζει… και αφού έχει περάσει πολύς χρόνος που περιμένουν να δημοσιευτούν… τι να έκανα; εε; και δηλαδίς πειράζει κι αυτό; … και στο κάτω κάτω γιατί έτσι! λογαριασμό θα σας δώσω; 😕

Ερ.: Έλα, πες την αλήθεια…
Απ.: βασικά με λένε σεφ, αλλά δεν μαγειρεύω.

Ερ.: Αυτό το ξέρουμε… Γι’ αυτό που σε ρωτήσαμε, άντε κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις.
Απ.: ok, ok… μπήκα να γράψω να κατεβάσετε το αλεπουδάκι, είδα στα drafts τα κακόμοιρα τα παιχνιδάκια να με κοιτάν λυπημένα και είπα να τα βγάλω πλατεία.

Ερ.: Τίποτε άλλο, έχεις να μας δηλώσεις;
Απ.: Χμμμ, soon to come και το «ιδιογράφως»… Το έχω γράψει (αλήθεια) αλλά δεν το έχω τώρα μαζί μου και δεν ξέρω πότε θα… ααχ…
— —

διαβάζω (1)

— «Εκεί κάτω, όμως», και έγνεψε προς το Οικοδόμημα, «τα μυστικά της γνώσης φυλάγονται καλά με έργα μαγείας…»
— «Ναι;», είπε ο Γουλιέλμος, παριστάνοντας τον αδιάφορο. «Αμπαρομένες πόρτες, αυστηρές απογορεύσεις, απειλές, υποθέτω».
— «Ω! όχι, κάτι πολύ περισσότερο…»

— —

τραγουδώ (2)

Σε μια ατέλειωτη παρτίδα σε κερδίζω και σε χάνω
και ποντάρω τη ζωή μου στην αγάπη σου απάνω
Ερωτόκριτος θα γίνω και το δράκο θα ξεκάνω γιατί σε θέλω,
ναι σε θέλω

Δεν ακούς που ρονρονίζω σαν ερωτευμένος γάτος
σαν της Βίβλου το καμίνι και σαν φλεγομένη βάτος
Με τραγούδια σκάβω τούνελ τρεις χιλιάδες μέτρα βάθος γιατί σε θέλω,
ναι σε θέλω

Ξανά είχα αγαπήσει κι αρρώστησα καιρό
μα τούτο είναι φρενίτιδα και πάθος φοβερό

Με βελόνες πυρωμένες τατουάζ θε να χτυπήσω
μια καρδιά και μ’ αλυσίδες κι άγκυρες θα τη στολίσω
και τα μπράτσα με ξυράφι πόντο-πόντο θα μετρήσω γιατί σε θέλω,
ναι σε θέλω

Πάρε κρητικό μαχαίρι κι έλα κόψε το λαιμό μου
και το αίμα σε μαντήλι μάζεψέ το το δικό μου
και στον κόσμο, αν σε ρωτήσει, πες πως τους το ‘κανες μωρό μου
γιατί σε θέλω, ναι σε θέλω.

— —

θανάσιμα αμαρτήματα (3)

— —

*

(1) Από το «όνομα του Ρόδου» του Ουμπέρτο Έκο.
(2) «Σε θέλω», του Βαγγέλη Γερμανού (παρακάτω πειραγμένο από τους «Συνήθεις Ύποπτους»).
(3) Δεν τολμώ να τα γράψω γι’ αυτό τα ζωγράφισα.

Amy’s back to black

Αυτή η Amy με την παραπονιάρικη φωνή να σου τριβελίζει όλη την εβδομάδα, τη Μεγάλη, το αφτί με το Back2 black. Κόψε τα drugs, Amy, ποιος σου είπε πως μπορείς να πετάς έτσι μέσα στα μούτρα Του το δώρο που σου έδωσε;

Σε λένε «θεά», κι εγώ λέω πως είσαι θεά, κι αν είσαι θεά βγες από τον τάφο Τώρα και περπάτα!

Κάνε Ανάσταση Τώρα μαζί με τους άλλους, η γη, αυτή η τόσο πληγωμένη γη, θα συνεχίσει να γυρίζει, είναι άνοιξη, όλα είναι ανοιχτά, πάντα ο ήλιος θα βγαίνει, οι άνθρωποι παίρνουν αποφάσεις που βελτιώνουν τη ζωή τους, μπορεί να χρειάζονται καμιά μικρή θυσία αλλά γίνεται σε χρόνο dt, και μετά όλα είναι καλά, κόψε την ντρόγκα, Amy, οι άνθρωποι «φτιάχνουν» τη ζωή τους, εσύ έχεις και λεφτά, μπορείς να πας στην καλύτερη αποτοξίνωση, οι άνθρωποι αυτές τις μέρες ξυπνάνε με γέλια και χαρές, ολόκληρες ομάδες είναι γεμάτες νίκη και περηφάνια, προσκυνάνε τον δικό τους Άγιο που σκότωσε τον Δράκο. Κόψε την ντρόγκα, ρε Amy, ένα πεντάλεπτο αφιέρωμα στις ειδήσεις θα σου μείνει και ένα «τι κρίμα», κανείς δεν σου χρωστάει καλή κουβέντα, το YouTube έχει γεμίσει βιντεάκια με σένα να βγάζεις το κρακ [ή την κόκα;] από το μανίκι ή το ηλίθιο μαλλί, κόψε την κηδεία τώρα που ζεις.

***********************

mp3σ to download

Χαρούλα Αλεξίου – Πάντα ο ήλιος θα βγαίνει

Amy Winehouse – Love is a losing game.mp3