pasxa

Δεν υπάρχει πάσχα που να μου αρέσει. Κακογραμμένοι μύθοι, θαυματουργοί θεοί, απόστολοι, παρθένες και μετανοημένες πόρνες, κιτσάτες λαμπάδες, παρεξηγημένοι προδότες, ρουφιάνοι, ματάκηδες, διακοπές άλλων, ταινίες επικής βλακείας, ψημένα συκώτια, κακομαγειρεμένα αυγά, κατανυκτικές παραφωνίες, επιταφιακές βόλτες καθωσπρέπει οικογενειών, σταυρώσεις και ηλίθια χαρμόσυνες αναστάσεις. Από τα 40 περίπου πάσχα που θυμάμαι μόνο ένα δεν με χάλασε. Ένα στις Φέρες που δεν με πήγαινε η γιαγιά μου εκκλησία, που κοιμήθηκα το μεγαλοσάββατο, που παίζαμε με τα παιδιά του χωριού ξυλίκι και το πιο μεγάλο κρυφτό που έχω παίξει ποτέ απλωμένο σε τεράστιες εκτάσεις, το πάσχα που χάθηκα ακολουθώντας το ένστικτό μου και έφτασα μέχρι τα τουρκικά σύνορα. Όλα τα άλλα πάσχα έκανα υπομονή. Και τώρα υπομονή κάνω.