Του αχινού

Του αχινού έχω και τις πολύ γκρι μου. Η επανάληψη κάνει τις κατάμαυρες γκρι. De Facto. A, και A priori. Και μετά πιο λίγο και μετά πιο λίγο και μετά πιο λίγο.
Και ο αχινού δεν ξέρω. Μπορεί να τον βάλω στη βαλίτσα μου τον άλλο μήνα, αλλά μπορεί και να τον αφήσω πίσω να τον πατήσεις. Είναι τόσο θανατερά βαρετές και οι Κυριακές της Μαρμότας, και οι αποφάσεις που ΔΕΝ, ε, και πόσες φορές να πάει η Αλίκη στο Ναυτικό; Boring, boring, boring, boring. Θυμάσαι το Bubble-Bobble; Θυμάσαι που άμα το Δεινοσαυράκι δεν έβαζε γρήγορα τα Κακάκια που το κυνηγούσαν σε φουσκίτσες, και άμα δεν τις έσκαγε γρήγορα, εκείνα το κυνηγούσαν πιο γρήγορα, και μετά έχανες μοιραία το κανονάκι σου σε χρόνο dt; Ε, άντε… Α, κι άμα έσκαγε τις φουσκίτσες έπρεπε να τις σπάσει και να φάει τα κεράσια ή τις μπανάνες ή τα κεκάκια. (βέβαια.)